"Τα παιδιά κουράστηκαν με το διαδίκτυο, να μείνει ζωντανή η αθλητική διαδικασία"- Προτάσεις από τον κόουτς Μπουσβάρο

 

Την πρόθεση του να συμβάλει στον δημόσιο διάλογο εκφράζοντας σκέψεις, προβληματισμούς και προτάσεις σχετικά  με το ημιεπαγγελματικό –ερασιτεχνικό- αναπτυξιακό Μπάσκετ και την κατάσταση που έχει επιβάλει στα πρωταθλήματα αυτή η πανδημία εξέφρασε ο βετεράνος καλαθοσφαιριστής του Άρη, προπονητής επί σειρά ετών στα τμήματα υποδομής των κιτρινόμαυρων και νυν τεχνικός της αντρικής και εφηβικής ομάδας του Μαντουλίδη, Δημήτρης Μπουσβάρος. Με επιστολή του στο SportBubble ο κόουτς Μπουσβάρος θίγει μια σειρά από ζητήματα που απασχολούν το Μπάσκετ.

Η τοποθέτηση του έχει ως εξής:

"Η 1η εβδομάδα του 2021 σιγά σιγά βαδίζει προς το τέλος της και το μέλλον του ημιεπαγγελματικού αλλά και ερασιτεχνικού -αναπτυξιακού μπάσκετ δείχνει αβέβαιο όσο ποτέ.Στην ουσία με το Μπάσκετ στην χώρα μας επιτρέπεται να ασχολούνται μόνο η Α1 και κανένας άλλος. Υπάρχει ένα σχίσμα , η Α1 «ναι σε όλα» και όλοι οι άλλοι «τίποτα».

Οι προπονητές και οι αθλητές που αγωνίζονται σε αυτά τα μικρά πρωταθλήματα αλλά και οι έφηβοι και παίδες (νεάνιδες και κορασίδες), πλησιάζουν στο να κλείσουν ένα ημερολογιακό έτος με την ελάχιστη συμμετοχή και προπόνηση. 

Αλλά λίγο πολύ όλα αυτά είναι γνωστά. Παράλληλα φουντώνει η μάχη για τις επερχόμενες εκλογές της ΕΟΚ ,με σημαντικές συμμετοχές να εκδηλώνονται από όλες τις πλευρές. Εκείνο που με ανησυχεί ,είναι πως σχεδόν πουθενά δεν διαβάζω για προγραμματικές δηλώσεις και προτάσεις που θα δώσουν λύσεις ,παρά μόνο μεταγραφολογία θαρρείς και αυτό από μόνο του φτάνει για να βγούμε από τις εξαιρετικά ιδιαίτερες στιγμές που ζούμε ,όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον Μπάσκετ.

Αυτό με απογοητεύει , με απογοητεύει να μοιράζονται υποσχέσεις από εδώ και από εκεί αλλά πρόταση για λύση από πουθενά. Είναι διάχυτη η άποψη πως οι αποφάσεις αυτή τη στιγμή λαμβάνονται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την αθλητική καθημερινότητα στην προπόνηση μιας ομάδας ή μιας Ακαδημίας και γενικά νομίζω κρίνοντας από το πως αντιμετωπίζεται όλο αυτό το σύνολο δεν υπάρχει και μεγάλη εκτίμηση στο έργο των αθλητικών σωματείων.

Σίγουρα,  κανείς δεν αμφισβητεί τον μεγάλο κίνδυνο που υπάρχει από την επιδημία. Πιστεύω λοιπόν πως τα βήματα οφείλουν να είναι πάρα πολύ προσεκτικά και οργανωμένα με αδιαπραγμάτευτο γνώμονα πάντα την Δημόσια Υγεία. Δεν πιστεύω όμως στη λογική πονάει κεφάλι κόβεις κεφάλι .

Προτάσεις για επιστροφή

Θα μπορούσα να καταθέσω κάποιες προτάσεις παρακάτω προς συζήτηση ,προτάσεις που έρχονται μέσα από την τριβή και την συζήτηση πάνω στην καθημερινότητα των προβλημάτων.

Για την επιστροφή στα γήπεδα: Προσωπικά ειδικά στους Έφηβους που περνούν την ημέρα τους σχεδόν 9 ώρες σε έναν υπολογιστή δεν πιστεύω πως το διαδίκτυο είναι λύση ,άλλωστε άλλο προπόνηση και άλλο μάθημα και τα παιδιά είναι ήδη κουρασμένα από την επαφή με την οθόνη δεν χρειάζονται κι άλλο φορτίο με διαδυκτιακές προπονήσεις.

Είναι νομίζω εφικτές οι ατομικές προπονήσεις ,σε προπονητικές μονάδας καθορισμένου χρόνου , π.χ 60 λεπτά , με μέγιστο αριθμό τριών ατόμων και ενός coach στο μισό γήπεδο ή ακόμη για ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις σε ολόκληρο. 

Δεν διαφέρει από το τένις (το οποίο επιτρέπεται) σε θέμα πρωτοκόλλων εφόσον δεν θα υπάρχει επαφή. Τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα αμέσως καταφέρνουμε να μείνει ζωντανή η αθλητική διαδικασία . Τα οφέλη άπειρα . Ψυχολογική εκτόνωση από την καραντίνα ,ξεκόλλημα από τους υπολογιστές ,δραστηριοποίηση του σώματος και του νου ,αναζωπύρωση της ελπίδας ,καλύτερη επανένταξη.  

Το κόστος των τεστ και το χαρτόσημο

 Για την πιθανή επανέναρξη των πρωταθλημάτων το βασικό θέμα είναι τα τεστ ,αυτό το πρόβλημα του κόστους είναι μεγάλο αγκάθι ,καθώς δεν μπορεί να ζητήσεις από ένα σωματείο που δεν λειτουργεί να αναλάβει ένα κόστος των 80 μηνιαίων τεστ δηλαδή 4.000  ελάχιστο κόστος.

Θα ήθελα να ακούσω μια πρόταση για την κάλυψη του κόστους από την Ομοσπονδία ,την Πολιτεία ,θα μπορούσαν π.χ  να επιβάλλουν ένα ελάχιστο ποσό από τα χρήματα που πηγαίνουν στην εφορία από κάθε φετινό συμβόλαιο επαγγελματία αθλητή και προπονητή σαν «χαρτόσημο covid» και να μαζευτούν χρήματα που θα κάνουν την αρχή για να πληρωθούν τα πρώτα τεστ. 

Είναι μια σκέψη, σίγουρα θα υπάρχουν και καλύτερες αλλά νομίζω πως αν υπάρχει θέληση να λυθεί το θέμα του κόστους των τεστ στις ομάδες ,τότε μπορούν να ξεκινήσουν οι πιο οργανωμένες δραστηριότητες ομαδικές προπονήσεις και αγώνες αργότερα. Γιατί θα υπάρχει έλεγχος .

Η χρησιμοποίηση της αθλητικής μάσκας στην προπόνηση είναι βασικό ,βλέπουμε πως Πανεπιστήμια ολόκληρα στις Η.Π.Α κάνουν προπόνηση με αθλητική μάσκα τηρώντας έτσι τις προφυλάξεις.

Να προστεθεί ένας χρόνος στο εφηβικό πρωτάθλημα, η "φούσκα", το ανοικτό γήπεδο

Για τα αναπτυξιακά Πρωταθλήματα πιστεύω πως ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να προσθέσουμε ένα χρόνο στο εφηβικό Πρωτάθλημα. Να έχουν δηλαδή του χρόνου δικαίωμα συμμετοχής π.χ στο Εφηβικό πάλι οι 2003 .Γνωρίζω καλά  πως υπάρχει θέμα εναρμόνισης σε αυτό με τα Ευρωπαϊκά ηλικιακά Πρωταθλήματα αλλά και το Πρωτάθλημα Νέων U20 καθώς αγώνες συνεχίζονται σε άλλες χώρες ενώ εδώ δεν κάνουμε τίποτα σε Πανελλήνιο επίπεδο. 

Φέτος είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δούμε πράγματα στο Αναπτυξιακό μπάσκετ που θα ταρακουνήσουν την στασιμότητα.

Ακόμα ίσως θα ήταν ευκαιρία να ζητηθεί η περίπτωση του  διπλού δελτίου αλλά και κάτι ακόμη που μπορεί ίσως να μην αρέσει σε πολλούς αλλά προσωπικά πιστεύω θα βοηθούσε:  ο αθλητής να απελευθερώνεται από το σωματείο στα 21 χρόνια και όχι στα 18 ,ώστε να αξίζει να επενδύσουν οι ομάδες στις Ακαδημίες τους.

Η περίπτωση της «φούσκας» μπορεί να τρέξει σε μια μορφή μέσα στο καλοκαίρι ειδικά για τα Αναπτυξιακά . Όλοι οι αγώνες της κάθε Ένωσης σε δυο γήπεδα ,πάντα με τις απαραίτητες προφυλάξεις και με τηλεοπτική μετάδοση. Είδαμε πως αυτό είχε απήχηση στα παιχνίδια που έγιναν στο ενδιάμεσο διάστημα. Χορηγοί όπως το Ίδρυμα Νιάρχος που ευαισθητοποιείται σε θέματα Νεολαίας ,θα μπορούσε να καλύψει μέρος του ποσού για τα απαραίτητα τεστ.

Τελευταία ίσως θα είναι καλό και να συζητήσουμε την επιστροφή σε κάποιες λύσεις “ρετρό” ,αγώνες σε επιλεγμένα ανοικτά γήπεδα, βγήκαν μεγάλοι παίκτες από τα ανοικτά ας μην το ξεχνάμε . Καταλαβαίνω πως ο φόβος της μετάδοσης του ιού και η συνεχόμενη απομόνωση μας έχει καταβάλει όλους ,σωματικά και ψυχικά αλλά όλα τείνουν στην κατεύθυνση πως αυτό δεν θα περάσει εύκολα ούτε γρήγορα ,χρειάζεται λοιπόν δράση για την βήμα βήμα ενεργοποίηση του Μπάσκετ".